Home > Julian Antonisz

Julian Antonisz

wł. Julian Antoniszczak 1941-1987 wielokrotnie nagradzany na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych twórca filmów animowanych i eksperymentalnych, jeden ze współzałożycieli krakowskiego Studia Filmów Animowanych, wynalazca i kompozytor.

Stworzył 36 filmów, z których większość była rysowana bezpośrednio na taśmie filmowej. Przy realizacji większości filmów współpracował z żoną Danutą Antoniszczak (Zadrzyńską). W 1977 roku ogłosił Manifest artystyczny Non Camera, w którym sformułował swoją wizję filmu, tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej, bez użycia kamery.Ukończył średnią szkołę muzyczną oraz studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki krakowskiej ASP. Wcześniej przez jeden semestr studiował też fizykę na UJ. Wykształcenie w tak różnych kierunkach ułatwiło mu tworzenie kina prawdziwie autorskiego: filmy według własnych pomysłów samodzielnie reżyserwał i animował, komponował do nich muzykę, opracowywał dźwięk, używając przy tym wszystkim konstruowanych przez siebie urządzeń. Opracował wiele własnych technik bezpośredniego oddziaływania na taśmę filmową, eksperymentując nawet z rysowaniem dźwięku na ścieżce dźwiękowej filmu. Filmy Antonisza są nieodłączną częścią większości reprezentatywnych pokazów polskiej animacji.

Ważniejsze nagrody:
Nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Tours 1969 za film W szponach seksu,
I Nagroda „Złote Koziołki” w grupie filmów animowanych na II Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży, Poznań 1971 za film Jak nauka wyszła z lasu
Nagroda główna „Brązowy Lajkonik” na 12. Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych Kraków 1972 za film Jak działa jamniczek
Grand Prix „Złoty Lajkonik” na XX OFFK i „Brązowy Smok” na XVII MFFK – Kraków 1980 za Ostry film zaangażowany – non camera
Nagroda główna „Brązowy Lajkonik” na XXII OFFK – Kraków 1982 za film Polska Kronika Non-Camerowa Nr 1
Nagroda Główna oraz Nagroda jury FIPRESCI na XXX festiwalu filmów krótkometrażowych Oberhausen 1984 za film Polska Kronika Non-Camerowa Nr 6
Wyróżnienie specjalne jury FICC w zestawie retrospektywnym SFA na XXX festiwalu filmów krótkometrażowych Oberhausen 1984 za filmy Fobia, Kilka praktycznych sposobów na przedłużenie sobie życia, oraz Dziadowski Blues – non camera, czyli nogami do przodu
Nagroda jury FICC na XXXII festiwalu filmów krótkometrażowych Oberhausen 1986 za film Światło w tunelu
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki i Szefa Kinematografii za osiągnięcia w roku 1980, Warszawa 1981
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki i Szefa Kinematografii za osiągnięcia w roku 1986, Warszawa 1987